In 2020 en 2021 hebben we ervaren hoe belangrijk veerkracht is. Telkens moesten we meebewegen met de golven van de coronavarianten. Die veerkracht blijven we nodig hebben want ook de klimaatverandering en de veranderende oost-west verhoudingen stellen ons op de proef. Maar wat is veerkracht eigenlijk precies?
Hoe gaan cellen, organismen en ecosystemen om met druk en verstoringen? En wanneer beginnen zij te piepen en te kraken, wanneer zijn de grenzen van hun veerkracht bereikt? Daarover vertelt een breed scala aan wetenschappers in dit biocahier – van celbiologen en hersenwetenschappers tot ecologen en klimaatwetenschappers.
Op alle biologische niveaus blijken aanpassing, variatie, flexibiliteit, risicospreiding en tolerantie de kernmechanismen van veerkracht te zijn. Cellen, organismen en ecosystemen steken niet alle energie in een strategie of een mechanisme, maar spreiden hun kansen. Maar soms bieden al deze mechanismen geen oplossing meer. De druk of stress is te groot of er zijn te veel verstoringen tegelijk. De rek is eruit: het biologisch systeem bereikt een kantelpunt en slaat om naar een nieuw evenwicht. Er is dan vaak geen weg meer terug. En dan kan het ene systeem het andere meeslepen. Toch is er ook hoop en blijken biologische systemen veerkrachtiger dan wetenschappers tot nu toe toe dachten.
